Ların Hikayesi

perde 1:

Gün döndü kurban verildi yıldızlar.
Astımını saklamak istercesine bir ihtiyar,
İçine içine öksürdü mintanının.
Kuşlar geçti penceremin önünden kırmızıydılar...
İncitilmiş sirk hayvanları kadar ürkek,ve ucube bir jonglör kadar.
Tanıma uygun yersiz yurtsuz perişanlıklarım var,
Teferruatta haiz olduğu üzre...
Korkuyorum bu gece lütfen benimle kal!
Karanlık içimde,büyüyor büyüyorum...
Geceler daha girift daha anlaşılmaz oluyor.
Geceleri seni daha çok seviyorum!
Bak gün doğrulmuş öpüyor geceyi ağzından!
Bir gemi limandan yükünü alıyor,
Kepenkler açılıyor yeni güne,
Esnaf dükkana sağ ayağıyla giriyor...
Gün dönüyor sevgilim bir kez daha ve sen,
Bir kez daha varoluşumu inkar ediyorsun.

perde 2:

Onulmaz boşluklara gebe bir mazi ki;
Bu seni sevmemi meşru kılmaz!
Denklemler seni anlatamaz,bilim yetersiz
İlim kırılgan tutunamayacağım kadar...
Düzenli olarak uğradığım bir çay ocağı var.
İklimsel değişikler kadar düzensiz bir hayatım.
-sürdürülebilirliği hala ispat olunmadı-
Bir de üzerime üzerime gelen dört adet duvarım...
Hayatın bana vaadettiği güzelliklerden bir kaç bin fersah uzağım!

perde 3:

Biliyorum tutarsızca seviyorum seni.
Ham kehanetler düzüyorum her gece gıyabında.
Keşfedilmemiş derelerde yıkıyorum saçlarını
Özlemini anlatamıyorum kelimeler dudaklarımı kemiriyor
Kays çöllere düşüyor ben üşüyorum...
Geceleri seni daha çok seviyorum.
Ların hikayesini anlatmayı bırakalı çok oldu sevgilim.
İsmini duyduğumda irkilmiyorum eskisi gibi,
Sesin çınlamıyor kulağımda rüyalarıma girmiyorsun...
Gülebiliyorum inanabiliyor musun?
Baktığın her yerde olmaya çalışan ben,
Bastığın kaldırım taşlarına basmamaya imtina ediyorum.

-SON-