Mecnun ile Leyla

''...
-Ben nur diyorum,sen çamur anlıyorsun,ben seni aşka davet ediyorum sen beni ateşe salıyorsun.Gerçi hoş ateşinde yanmak da var yazgımda;ama yaktığın ateşlerden büyük ateşlerde yanmaya yan çizeceksen ben niye yanayım?Ben aşk diyorum sen ''aşk olsun'' diyorsun.Ben gönül diyorum sen gölgelerin peşinde yol alıyorsun.Uslan artık yüreğim,bir derdim olmalı ki bin dermana değişmeyeyim.Şimdi söyle sen dert misin?..''
                                                                                Sinan Yağmur/Aşkın Gözyaşları-Tebrizli Şems



  Mecnun ile Leyla       

  nefes almak bile bu kadar zor gelir mi insana?
  telafi mümkün mü camdan kalbi olana?
  kendine büyük gelecek bir yürek edinmemeli insan,
  sevginin büyüklüğünü dolduracak bir yürek bulunmuyor her zaman.
  gerçek sevginin hayalini kuranlar bile
  yalan bir aşkı yaşamayı tercih ederken
  hangi doğruya inanılır ki bu hayatta?
  yağmur öncesi kasvet basar şehri
  kasvet değildir ya ruhunu görür her insan
  bu yüzden iç çekişlerini saklar damlalara
  altı üstü sevmiştir mesela
  ama hayat bu ya bir çomak sokulmuştur mutlaka
  bindiği dalı kesmeye karar verir neden sonra
  geceler uzarken gündüzlere
  bir yudum sudan yaratılan varlığın
  altını üstüne getirmiştir bir sevda
  kimse bilmez oysa
  hayalinin kurduğu aşkın
  birinin içinde açmak için tutuşan bir gonca olduğunu
  beklediği mevsimin çok uzak olduğunu anlayınca
  solar ve toprağa karışır gönül diyarında
  bu yüzden iz bilmez güvercinler
  hep yanlış adreslere götürmüştür mektupları
  sevilen mi?
  o başka bir mektubun hülyasında..
  işte bu yüzden güzel hala mecnun ile leyla
  bu yüzden aşk hala bir martının kanat çırpışında
  bu yüzden aşk; Yunus ile dem olup,
  Mevlana gibi yanmakta...