Yine yağmur başladı
Sen severdin yağmurun tenine değişini
Yapraklarla dans edişini izlemeyi
Ben sevmezdim oysa ama yine seni kıramaz girerdim koluna
Yürürdük ta ki yağmur vazgeçinceye kadar bizden
Sessiz karanlığın bölünüşüne kadar konuşurduk
Ben bir türlü anlayamazdım senin yağmur sevdanı
Kimi zaman kıskanırdım da
Şiirler yazardın okumaya doyamadığım
Sanki yağmur olmasa eksik kalacakmış gibi hepsine yazardın
Hepsinde bir başka güzel anlatırdın
Beni anlatırdın ama yine o vazgeçemediğin yağmur damlalarına benzetirdin;
''Gecenin karanlığında,
Bembeyaz bulutlardan nazlı nazlı inen yağmur tanelerinin
Daha inmeden bulutları özlediği gibi özlüyorum seni..''
Ağladığımı farkedince gözyaşlarımı siler yüzümü iki elinin arasına alıp
''Ama yağmur damlaları ağlamaz ki onlar bulutların gözyaşlarıdır
Kimi zaman mutluluktan kimi zaman hüzünlenince,
Şimdi sen ağlarsan dayanamaz bulutlar’’ der
Yine beni güldürmeyi başarırdın
Ben ise sana sarılırdım
Sonra bırakırdım yağmurların bulutları bıraktığı gibi
Şimdi anlıyorum yağmuru neden sevdiğini
Sende benden yağmurların bulutları bıraktığı gibi gitmedin mi ?...
Her Hakkı Saklıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder